Afgelopen week gaf de Japanse poppenmaakster Hiroko Igeta op uitnodiging van Ulrike Quade Company een tweedaagse workshop, waarin theaterprofessionals en buurtbewoners uit Amsterdam-West een unieke handpop maakten met hun eigen zelfportret. Welke verhalen hebben we over onze eigen gezichten? Wat betekent het om te zien en gezien te worden?

Hiroko Igeta

Hiroko Igeta (1967, Tokio) leerde de kunst van het maken van poppen kennen voordat ze afstudeerde aan de Musashino Art University. Na het afronden van haar studie ontwikkelde zij haar kennis en technieken op het gebied van het maken van sculpturen en kogelscharnierpoppen verder, waaronder het gebruik van duurzame materialen als papier-maché, paulowniapoeder, zetmeel, dierenlijm en keramiek. Door zich te concentreren op het onderwerp en object van het ‘zien en gezien worden’ van het lichaam, heeft Igeta haar levenswerk gemaakt van het modelleren van ‘portretpoppen’ van mensen die ze in het echte leven tegenkomt. Haar kennismaking met Butoh verdiepte haar interesse in fysieke expressie en performance, en tot op de dag van vandaag heeft ze een brede werkpraktijk waarin ze werk levert voor films en podia. Naast verschillende andere tentoonstellingen is haar werk gepresenteerd in het Museum of Contemporary Art in Tokio als onderdeel van de ‘Dolls of INNOCENCE Ball-jointed Doll Exhibition’.

Orito

Voor Ulrike Quade Company maakte Hiroko Igeta recent de pop voor de komende productie ‘Orito’.